شاید با شنیدن کلمهی مافیا یاد فیلمهای بهیاد ماندنی کارگردانانی مثل دی پالما، اسکورسیزی و کاپولا بیفتید و شاید هم تجربهی تکرار نشدنی خواندن رمان پرفروش و موفق پدرخوانده نوشتهی ماریو پزو را به یاد بیاورید. یا حتی نعرههای تونی مونتانا در “صورت زخمی” یا ابهت و شخصیت دون ویتو کورلئونه در قسمت اول سه گانهی “گاد فادر” در ذهن شما پدیدار شود اما اصل واژهی مافیا به مراتب مهیبتر و بسیار خونینتر از آن چیزی است که در دنیای هنر به آن پرداخته شده است.
