بررسی زندگی هنری حامد هاکان و عدم موفقیتش ستاره‌ی خاموش دنیای موسیقی

مینا آتشی

چندی پیش، در اتفاقی غیر منتظره و ناگوار، حامد هاکان خواننده‌ی جوان به علت ایست قلبی چشم از جهان فرو بست. هاکان هنگام مرگ ۳۴ ساله بود و در آستانه‌ی انتشار نخستین آلبوم رسمی خود قرار داشت. این خواننده طبق مجوز و قراردادی که گرفت و امضا کرد باید در سال جاری نخستین آلبوم رسمی‌اش را منتشر می‌کرد، اما اجل امانش نداد. دوران شروع فعالیت‌های حرفه‌ای حامد هاکان به ابتدای دهه‌ی ۸۰ بر می‌گردد. هاکان آن زمان یکی از سه ضلع مثلث پرطرفدار چاوشی، یگانه و هاکان بود که خودشان را با ترانه‌های متفاوتی مطرح کردند. این خواننده آلبوم «قاتل حرفه‌ای» را ضبط کرد و قطعه‌ی «قاتل حرفه‌ای» را به طور مشترک با محسن چاوشی خواند. سپس کنار چاوشی و یگانه بخش‌هایی از قطعه‌ی معروف «نشکن دلمو» را اجرا کرد و با ایفای نقش ویژه‌تری در آلبوم «خودکشی ممنوع» محسن چاوشی، بیشتر از قبل شناخته شد. همکاری هاکان با یگانه و به خصوص چاوشی به یکی دو قطعه ختم نشد و این خواننده در آثار مختلفی همچون «شهد مسموم»، «بی‌قراری»، «تنگ بلوری»، «آهای خبر نداری»، «دل» و… نیز به عنوان همخوان حضور داشت. با این حال ردپای هاکان از آثار چاوشی و یگانه از یک جایی به بعد قطع شد و او به شکل مستقل به کار خود ادامه داد تا اینکه در اواسط دهه‌‌ی ۸۰ با ظهور چهره‌های جدید در موسیقی، محبوبیت هاکان کم‌رنگ شد و او نتوانست خودش و کارهایش را همچون چاوشی و یگانه هدایت کند. عده‌ای حامد هاکان را بانی ترویج ترانه‌های واسوختی می‌دانند. گرچه در سال‌های ۸۳-۸۴، خواننده‌های جوان زیادی چنین ترانه‌هایی می‌خواندند، ولی این حامد هاکان بود که تاکید عجیبی روی نفرین و ضدیت با عشق داشت و قطعات مختلفی در این مورد خواند. اجرای ترانه‌های واسوختی روزی باعث محبوبیت هاکان شد، ولی این محبوبیت تداوم نداشت و او به تدریج با ریزش مخاطب مواجه شد. بسیاری هاکان را همچون چاوشی و یگانه مستعد و حرفه‌ای می‌دانستند، اما این خواننده همچون محسن‌های موسیقی پاپ به ستاره تبدیل نشد که شاید دلیلش را باید در نوع انتخاب‌های خود او جست. از زمانی که راه هاکان، چاوشی و یگانه از همدیگر جدا شد و هر کدام مسیر خودشان را رفتند، چاوشی و یگانه باهوش‌تر عمل کردند و انتخاب‌های درست‌تری داشتند. آن‌ها اجرای ترانه‌های واسوختی را کنار گذاشتند و با آشنا شدن با تنظیم‌کننده‌ای همچون شهاب اکبری، مسیر متفاوتی را برای موسیقی خود رقم زدند. در این بین هاکان چندان تغییری در روند فعالیت‌های خود ایجاد نکرد و همچنان روی ضدیت با عشق پافشاری کرد. گرچه این خواننده ضمن اجرای ترانه‌های واسوختی، ترانه‌های مثبت و متفاوتی هم خواند، ولی رویکرد او باعث شده که همه از هاکان انتظار لجاجت با معشوق را داشته باشند؛ نگاهی که چاوشی و یگانه از روی خود برداشتند. موضوع دیگری که میان هاکان با چاوشی و یگانه فاصله ایجاد کرد، نگاه حرفه‌ای‌تر محسن‌ها بود. آن‌ها آثارشان را با کیفیت بالا ضبط کردند و به شکل برنامه‌ریزی شده به انتشار رساندند، اما هاکان همچنان بدون برنامه و به شکل مبتدی به این کار ادامه داد. در اواسط دهه‌ی ۸۰، چندین اثر از حامد هاکان منتشر شد که آثار بی کیفیتی بودند. این نگاه غیر حرفه‌ای به تولید و پخش موسیقی، ضربه‌ی سختی به هاکان وارد کرد و از محبوبیت او کاست. نگاه غیر حرفه‌ای هاکان به تولید موسیقی برای گرفتن مجوز او هم دردسرساز شد. در حالی‌که در سال ۸۷، هم چاوشی و هم یگانه مجوز گرفتند و اولین آلبوم‌های رسمی خود را منتشر کردند، هاکان همچنان مشغول تولید و پخش آثار بدون مجوز بود. البته احتمال دارد هاکان هم در همان سال‌ها برای گرفتن مجوز اقدام کرده باشد، ولی شاید صبور نبودنش باعث شد که هر بار از گرفتن مجوز دورتر شود. مراحل گرفتن مجوز در آن سال‌ها شرایط خودش را داشت و چاوشی و یگانه برای آنکه مجاز بگیرند، از سال ۸۵ تا ۸۷، هیچ قطعه‌ای منتشر نکردند و آثاری که در آن دو سال از این خواننده‌ها بیرون آمد، آثار لو رفته‌ی قدیمی بود. احتمالا هاکان این صبر را نداشت و از طرفی، تاکید او روی ترانه‌های واسوختی هم روز به روز از دریافت مجوز دورترش کرد. آنچه از حامد هاکان در روزنامه‌های اواخر دهه‌ی ۸۰ چاپ شد امید این خواننده به گرفتن مجوز بود. هاکان همواره امیدوار بود که مجوز بگیرد و در نهایت هم این اتفاق افتاد. او از سال ۹۳، به عنوان یک خواننده مجاز شناخته شد و در این یکی دو سال اثری منتشر نکرد تا بتواند اولین آلبوم رسمی خود را به بازار بفرستد که این اتفاق قرار بود امسال بیفتد. هاکان حتی اسم آلبومش را هم انتخاب کرده و به دنبال کارهای انتشار آن بود که چشم از دنیا فرو بست. بلافاصله پس از مرگ این خواننده قطعه‌ای از آلبوم جدیدش منتشر شده که کیفیت این قطعه نشان می‌دهد هاکان هنوز هم می‌توانست یک چهره‌ی مطرح در موسیقی پاپ باشد.

حامد هاکان روز جمعه ۱۴ مهر، خیلی غریبانه در شهرری به خاک سپرده شد. در مراسم تشییع پیکر این خواننده بسیاری از چهره‌هایی که انتظار حضورشان وجود داشت، حضور نیافتند و جای خالی مسوولان حوزه‌ی موسیقی نیز در این مراسم به چشم می‌آمد. شاید دلیل این عدم استقبال از سوی همکاران هاکان و مسوولان موسیقی، فاصله گرفتن این هنرمند از دوران اوج خودش بود. دوستان هاکان می‌گویند این خواننده در سال‌های اخیر تنها بود و کمتر کسی او را به خاطر می‌آورد. خود هاکان هم چند سال پیش، در گفتگویی تصویری، از دوستانش گلایه کرد. خانواده‌ی مرحوم حامد ذاکری (هاکان) سعی کردند برای تشییع پیکر این هنرمند را در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا (س) مجوز بگیرند، اما این اجازه به خانواده‌اش داده نشد. دلیل صادر نکردن مجوز دفن هاکان در قطعه‌ی هنرمندان هم مجاز و رسمی نبودن این خواننده اعلام شد. بعد از مرگ حامد هاکان، موضوعی که درباره این خواننده مطرح می‌شود، ماجرای پخش شدن یا نشدن تنها آلبوم رسمی او است. هاکان برای پخش نخستین آلبومش با شرکت «صوت آوای هنر» قرارداد داشت و حال برای همه سوال است که این آلبوم پیش از مرگ این خواننده در چه مرحله‌ای قرار داشت و آیا امکان انتشارش وجود دارد یا خیر؟ احتمالا در روزهای پیش رو صحبت‌های بیشتری در این مورد می‌شود و باید منتظر ماند و دید که وکالت پخش آثار باقی مانده از زنده‌یاد حامد هاکان به عهده‌ی چه کسی گذاشته می‌شود.